Dymy Spawalnicze

Podczas spawania stali w dymach spawalniczych mogą występować różnorodne czynniki chemiczne. Skład chemiczny tych dymów zależy od rodzaju stali, używanych dodatków spawalniczych (np. elektrod, drutów), a także od metody spawania. Oto niektóre z czynników chemicznych, które mogą być obecne w dymach spawalniczych podczas spawania stali:

1. Metale i ich związki:

   • Żelazo (Fe): Jako główny składnik stali, żelazo jest najczęściej występującym metalem w dymach spawalniczych.
   • Mangan (Mn): Często dodawany do stali w celu poprawy jej właściwości, może być obecny w dymach spawalniczych. Wysokie stężenie manganu może być szkodliwe dla układu nerwowego.
   • Chrom (Cr): W przypadku spawania stali nierdzewnych lub innych stopów zawierających chrom, może on być obecny w dymach, w tym jako bardzo toksyczny sześciowartościowy chrom (Cr(VI)).
   • Nikiel (Ni): Podobnie jak chrom, nikiel jest często obecny w stalach nierdzewnych i może występować w dymach spawalniczych.
   • Cynk (Zn): Może być obecny w dymach podczas spawania stali ocynkowanej, co może prowadzić do gorączki cynkowej – objawów podobnych do grypy spowodowanych inhalacją tlenków cynku.

2. Gazy:

   • Tlenki i ditlenki azotu (NO): Mogą powstawać w wyniku reakcji azotu i tlenu pod wpływem wysokiej temperatury spawania.
   • Ozon (O3): Tworzy się w procesach spawania łukowego z użyciem metod TIG i MIG, gdzie promieniowanie UV reaguje z tlenem.
   • Monooksyd węgla (CO) i Dwutlenek węgla (CO2): Mogą być produkowane w procesach spawania, zwłaszcza przy nieoptymalnych warunkach spawania.

W zależności od warunków i techniki spawania, w dymach spawalniczych mogą występować także inne substancje chemiczne. Dymy te mogą mieć negatywny wpływ na zdrowie, szczególnie przy długotrwałej ekspozycji bez odpowiednich środków ochrony indywidualnej i wentylacji. Ważne jest, aby pracodawcy i pracownicy byli świadomi potencjalnych zagrożeń związanych z dymami spawalniczymi i stosowali odpowiednie środki ochronne.

Ja­kie sub­stan­cje che­micz­ne po­bie­ra­my (metale)?

Ar­sen i je­go związ­ki nie­orga­nicz­ne w prze­li­cze­niu na As [7440–38–2]; Bar i je­go związ­ki roz­pusz­czal­ne w prze­li­cze­niu na Ba [7440–39–3]; Be­ryl i je­go związ­ki nie­orga­nicz­ne w prze­li­cze­niu na Be [7440–41–7]; Ch­rom me­ta­licz­ny, związ­ki chro­mu (II) – w prze­li­cze­niu na Cr(II), związ­ki chro­mu (III) – w prze­li­cze­niu na Cr(III) [7440–47–3]; Cy­na i jej związ­ki nie­orga­nicz­ne z wy­jąt­kiem stan­na­nu w prze­li­cze­niu na Sn [7440–31–5]; Di­chlo­rek cyn­ku – frak­cja wdy­chal­na [7646–85–7]; Glin me­ta­licz­ny, glin pro­szek – frak­cja wdy­chal­na i re­spi­ra­bil­na [7429–90–5]; Kadm i je­go związ­ki nie­orga­nicz­ne – w prze­li­cze­niu na Cd – frak­cja wdy­chal­na i re­spi­ra­bil­na [7440–43–9]; Ko­balt i je­go związ­ki nie­orga­nicz­ne – w prze­li­cze­niu na Co [7440–48–4]; Man­gan i je­go związ­ki nie­orga­nicz­ne – w prze­li­cze­niu na Mn – frak­cja wdy­chal­na i re­spi­ra­bil­na [7439–96–5]; Miedź i jej związ­ki nie­orga­nicz­ne – w prze­li­cze­niu na Cu [7440–50–8]; Mo­lib­den i je­go związ­ki w prze­li­cze­niu na Mo [7439–98–7]; Ni­kiel i je­go związ­ki z wy­jąt­kiem te­tra­kar­bo­nyl­ku ni­klu – w prze­li­cze­niu na Ni [7440–02–0]; Ołów i je­go związ­ki nie­orga­nicz­ne, z wy­jąt­kiem ar­se­nia­nu(V) oło­wiu(II) oraz chro­mia­nu(VI) oło­wiu(II) – w prze­li­cze­niu na Pb – frak­cja wdy­chal­na [7439–92–1]; Pen­ta­tle­nek wa­na­du – frak­cja wdy­chal­na [1314–62–1]; Rtęć, pa­ry i jej związ­ki nie­orga­nicz­ne w prze­li­cze­niu na Hg [7439–97–6]; Sre­bro – frak­cja wdy­chal­na [7440–22–4]; Tle­nek cyn­ku - w prze­li­cze­niu na Zn – frak­cja wdy­chal­na [1314–13–2]; Tle­nek ma­gne­zu – frak­cja wdy­chal­na [1309–48–4]; Tle­nek wap­nia – frak­cja wdy­chal­na i re­spi­ra­bil­na [1305–78–8]; Tlen­ki że­la­za – w prze­li­cze­niu na Fe tle­nek że­la­za (III), tle­nek że­la­za (II), tetratle­nek triże­la­za – frak­cja  wdy­cha­la­na i re­spi­ra­bil­na [1309–37–1, 1345–25–1, 1309–38–2, 1317–61–9]; Wę­glan wap­nia – frak­cja wdy­chal­na [471–34–1]; Wo­do­ro­tle­nek gli­nu w prze­li­cze­niu na Al – frak­cja wdy­chal­na i re­spi­ra­bil­na [21645–51–2]; Wo­do­ro­tle­nek po­ta­su [1310–58–3]; Wo­do­ro­tle­nek so­du [1310–73–2]; Wo­do­ro­tle­nek wap­nia – frak­cja wdy­chal­na i re­spi­ra­bil­na [1305–62–0].

Arsen i jego związki nieorganiczne, przeliczane na As [7440–38–2], mogą występować w różnych środowiskach pracy i na różnych stanowiskach pracy. Ekspozycja na arsen jest związana przede wszystkim z przemysłem i procesami, w których arsen lub jego związki są wykorzystywane lub powstają jako produkty uboczne. Oto niektóre przykłady:

1. Przemysł wydobywczy i hutniczy: górnictwo, szczególnie wydobycie rud zawierających arsen, jak np. rudy złota, miedzi czy ołowiu oraz hutnictwo metali nieżelaznych, gdzie arsen może być składnikiem rudy lub dodatkiem do stopów.
2. Produkcja szkła i ceramiki: arsen jako składnik stosowany do usuwania zanieczyszczeń i poprawy właściwości produktów szklanych i ceramicznych.
3. Produkcja półprzewodników i elektroniki: w przemyśle elektronicznym, szczególnie przy produkcji urządzeń zawierających arsenek galu (GaAs) wykorzystywany w półprzewodnikach.
4. Przemysł chemiczny: produkcja niektórych związków chemicznych, w których arsen jest składnikiem lub produktem ubocznym.

Chrom metaliczny oraz jego związki w różnych stanach utlenienia, takie jak chrom(II) i chrom(III) [7440–47–3], mogą występować w wielu środowiskach pracy, głównie w przemyśle ciężkim, hutniczym, chemicznym oraz w produkcji i obróbce metali. Oto niektóre specyficzne przykłady stanowisk pracy i branż, gdzie mogą występować te substancje:

1. Hutnictwo i produkcja stali: produkcja stali nierdzewnej i innych stopów zawierających chrom oraz pracy w piecach elektrycznych i walcowniach, gdzie stosuje się chrom jako dodatek stopowy.
2. Obróbka powierzchniowa metali: galwanizacja, w tym chromowanie, gdzie związki chromu(III) są wykorzystywane jako elektrolity oraz anodowanie, proces ochrony powierzchni metali, gdzie związki chromu mogą być wykorzystywane do pasywacji aluminium.
3. Produkcja pigmentów i barwników: produkcja pigmentów i barwników zawierających chrom, używanych w przemyśle farb, lakierów i tworzyw sztucznych.
4. Przemysł chemiczny: produkcja różnych związków chemicznych, w tym tych, które wykorzystują chrom jako katalizator lub składnik aktywny.
5. Przemysł skórzany: stosowanie związków chromu(III) w procesie garbowania skór, co nadaje skórze pożądaną miękkość i trwałość.

Cyna i jej związki nieorganiczne [7440–31–5], z wyjątkiem stannanu, mogą występować na różnych stanowiskach pracy, szczególnie w przemyśle metalurgicznym, elektronicznym, oraz w procesach produkcji i obróbki metali. Oto niektóre przykłady:

1. Produkcja i obróbka metali: pracownicy zaangażowani w hutnictwo cyny i produkcję stopów cyny, stanowiska pracy związane z lutowaniem, zwłaszcza w produkcji elektroniki, gdzie cyna jest głównym składnikiem spoiw lutowniczycho oraz przemysł konserwacji metali, gdzie związki cyny mogą być używane jako powłoki ochronne.
2. Produkcja szkła i ceramiki: gdzie związki cyny mogą być stosowane jako dodatki barwiące lub środki pomocnicze w procesie produkcji.
3. Produkcja pigmentów i farb: gdzie związki cyny wykorzystywane są do produkcji białych pigmentów i stabilizatorów UV w farbach i powłokach.
4. Przemysł chemiczny: produkcja związków chemicznych zawierających cynę, które mogą być wykorzystywane w różnych aplikacjach przemysłowych, w tym jako katalizatory w syntezie organicznej.

Glin (aluminium) metaliczny [7429–90–5], może występować w wielu środowiskach pracy, zwłaszcza tam, gdzie aluminium jest produkowane, przetwarzane lub używane jako surowiec. Oto niektóre przykłady stanowisk pracy, na których może występować ekspozycja na glin:

1. Hutnictwo i produkcja aluminium: pracownicy zaangażowani w procesy wytopu aluminium, gdzie glin jest wytapiany z rudy boksytowej w procesie elektrolizy oraz obsługa pieców do wytopu aluminium i zarządzanie procesami odlewniczymi.
2. Produkcja proszków aluminium: stanowiska pracy w zakładach produkujących proszek aluminium, wykorzystywany m.in. w produkcji farb, materiałów pirotechnicznych oraz jako dodatek w tworzywach sztucznych.
3. Obróbka mechaniczna aluminium: pracownicy zajmujący się cięciem, szlifowaniem, frezowaniem i innych form obróbki aluminium, co może generować pył aluminium.
4. Produkcja i obróbka spoiw lutowniczych: pracownicy zajmujący się produkcją spoiw lutowniczych zawierających aluminium lub lutowaniem elementów aluminiowych.
5. Produkcja materiałów pirotechnicznych: pracownicy zaangażowani w produkcję fajerwerków, materiałów wybuchowych, gdzie proszek aluminium jest wykorzystywany jako paliwo do generowania wysokiej temperatury i efektów świetlnych.
6. Przemysł budowlany i konstrukcyjny: pracownicy zajmujący się montażem i obróbką elementów konstrukcyjnych z aluminium, w tym okien, drzwi, fasad i konstrukcji wsporczych.

Kadm i jego związki nieorganiczne [7440–43–9], mogą występować na różnych stanowiskach pracy, głównie w przemyśle ciężkim, metalurgicznym, produkcji baterii, oraz w miejscach, gdzie używane są lub przetwarzane materiały zawierające kadm. Oto niektóre przykłady:

1. Produkcja i obróbka metali: pracownicy hut metali nieżelaznych, gdzie kadm jest pozyskiwany jako produkt uboczny przy produkcji cynku, ołowiu, i miedzi oraz stanowiska pracy związane z galwanizacją, szczególnie galwanizacją kadmiowaniem, procesem nakładania powłok ochronnych na metale w celu zabezpieczenia przed korozją.
2. Produkcja baterii niklowo-kadmowych:pracownicy zaangażowani w produkcję lub recykling baterii niklowo-kadmowych, gdzie kadm jest wykorzystywany jako jeden z głównych składników.
3. Produkcja pigmentów i barwników: produkcja pigmentów, gdzie związki kadmu mogą być wykorzystywane do tworzenia żółtych, pomarańczowych i czerwonych pigmentów w farbach, plastikach i ceramice.
4. Produkcja i recykling materiałów: stanowiska pracy w zakładach recyklingowych, gdzie przetwarzane są materiały zawierające kadm, w tym baterie i elektronika.
5. Spawanie i cięcie metali zawierających kadm: pracownicy zajmujący się spawaniem lub cięciem metali pokrytych kadmiem lub zawierających kadm, co może prowadzić do wydzielania toksycznych oparów.
6. Przemysł tworzyw sztucznych: produkcja tworzyw sztucznych, gdzie kadm może być używany jako stabilizator lub w celu nadania koloru.
7. Przemysł ceramiki i szkła: produkcja ceramiki, szkła i emalii, gdzie związki kadmu mogą być wykorzystywane jako środki barwiące.

Mangan i jego związki nieorganiczne [7439–96–5] mogą występować w różnych środowiskach pracy, zwłaszcza tam, gdzie mangan jest wydobywany, przetwarzany, lub używany w produkcji. Oto niektóre przykłady stanowisk pracy, na których może występować ekspozycja na mangan:

1. Hutnictwo i przemysł metalurgiczny: pracownicy zaangażowani w produkcję stali i stopów, gdzie mangan jest dodawany do stali w celu poprawy jej właściwości takich jak twardość i odporność na ścieranie oraz obsługa pieców, walcowni, i innych procesów hutniczych, gdzie używa się manganu jako składnika stopowego.
2. Przemysł chemiczny: produkcja i użycie związków manganu w przemyśle chemicznym, w tym produkcja baterii (np. baterie alkaliczne), pigmentów i środków suszących w farbach.
3. Spawalnictwo i cięcie metali: spawacze i operatorzy cięcia metali mogą być narażeni na wdychanie oparów manganu podczas spawania stali zawierających mangan lub podczas używania elektrod zawierających mangan.
4. Produkcja baterii: pracownicy zaangażowani w produkcję i recykling baterii, gdzie tlenek manganu jest wykorzystywany jako materiał katodowy.
5. Produkcja farb i powłok: produkcja farb, lakierów i powłok, gdzie związki manganu mogą być używane jako katalizatory lub środki suszące.
6. Obróbka metali: pracownicy zajmujący się obróbką metali, w tym galwanizacją, mogą być narażeni na ekspozycję na związki manganu.

Miedź i jej związki nieorganiczne [7440–50–8] mogą być obecne na wielu stanowiskach pracy, szczególnie w branżach związanych z wydobyciem, przetwarzaniem oraz zastosowaniem miedzi. Oto niektóre przykłady:

1. Górnictwo i hutnictwo: pracownicy kopalń miedzi, zajmujący się wydobyciem rudy miedzi oraz pracownicy hut miedzi, zajmujący się przetapianiem rudy miedzi i produkcją miedzi metalicznej oraz różnych stopów miedzi.
2. Produkcja i obróbka metali: stanowiska pracy w zakładach produkujących i obrabiających miedź i jej stopy, takie jak mosiądz i brąz, w procesach takich jak walcowanie, ciągnienie, kucie, i spawanie oraz pracownicy zajmujący się obróbką powierzchniową metali, w tym galwanizacją, gdzie miedź może być używana jako powłoka ochronna.
3. Budownictwo i instalacje: monterzy instalacji elektrycznych i hydraulicznych, gdzie miedź jest często używana ze względu na jej doskonałe właściwości przewodzące i antybakteryjne oraz pracownicy zajmujący się montażem i konserwacją systemów klimatyzacyjnych i chłodniczych, gdzie miedź jest wykorzystywana w wymiennikach ciepła.
4. Produkcja elektroniki: pracownicy przemysłu elektronicznego, gdzie miedź jest używana w produkcji płytek drukowanych, elementów elektronicznych oraz w przewodach i kablu.
5. Produkcja farb: produkcja farb antykorozyjnych, gdzie związki miedzi są wykorzystywane ze względu na ich właściwości przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne.
6. Sztuka i rzemiosło: artystów i rzemieślników pracujących z miedzią, w tym przy produkcji biżuterii, rzeźb i innych dzieł sztuki.

Ołów i jego związki nieorganiczne [7439–92–1], z wyjątkiem arsenianu(V) ołowiu(II) oraz chromianu(VI) ołowiu(II), mogą występować na wielu stanowiskach pracy, zwłaszcza w przemyśle, który obejmuje wydobycie, przetwarzanie ołowiu, produkcję baterii, recykling, produkcję farb, ceramiki, oraz w budownictwie. Poniżej przedstawiam przykłady stanowisk pracy, gdzie może występować ekspozycja na ołów i jego związki nieorganiczne:

1. Przemysł metalurgiczny: pracownicy hut ołowiu i zakładów recyklingu akumulatorów ołowiowych, gdzie ołów jest wytapiany, rafinowany i przetwarzany na różne produkty oraz osoby pracujące przy produkcji stopów ołowiu, w tym stopów z antymonem i cyną.
2. Produkcja i recykling akumulatorów ołowiowych: pracownicy zajmujący się produkcją, testowaniem i recyklingiem akumulatorów ołowiowych.

Srebro i jego związki [7440–22–4] mogą występować na różnych stanowiskach pracy, głównie w przemyśle wydobywczym, jubilerskim, fotograficznym, medycznym, a także w produkcji elektroniki i baterii. Oto niektóre przykłady:

1. Produkcja i obróbka jubilerska: jubilerzy i rzemieślnicy pracujący ze srebrem przy tworzeniu biżuterii, sztućców i innych przedmiotów dekoracyjnych oraz osoby zajmujące się odlewaniem, szlifowaniem, polerowaniem i grawerowaniem wyrobów ze srebra.
2. Produkcja elektroniki: pracownicy przemysłu elektronicznego, gdzie srebro stosowane jest ze względu na swoje doskonałe właściwości przewodzące w produkcji przewodów, złączy i innych komponentów elektronicznych.
3. Produkcja medyczna i farmaceutyczna: pracownicy produkcji wyrobów medycznych, gdzie srebro wykorzystywane jest ze względu na swoje właściwości antybakteryjne, np. w opatrunkach, kremach i instrumentach medycznych.
4. Produkcja powłok i nanotechnologia: pracownicy zajmujący się nanoszeniem powłok srebrem dla zwiększenia odporności na korozję i dla właściwości antybakteryjnych, a także w nanotechnologii, gdzie nano-cząsteczki srebra mają zastosowanie w szerokim zakresie produktów.

Tlenek cynku [1314–13–2] jest związkiem chemicznym szeroko wykorzystywanym w różnych przemysłach i procesach produkcyjnych. Stanowiska pracy, na których może występować ekspozycja na tlenek cynku, obejmują:

1. Produkcja gumy: pracownicy zaangażowani w produkcję gumy używają tlenek cynku jako aktywatora w procesie wulkanizacji, który poprawia właściwości mechaniczne i odporność na starzenie się gumy.
2. Przemysł ceramiczny i szklarski: pracownicy produkujący ceramikę, szkło i glazurę, gdzie tlenek cynku jest używany do zmiany właściwości fizycznych i barwnych produktów.
3. Produkcja farb i powłok: pracownicy zaangażowani w produkcję farb, lakierów i powłok ochronnych, gdzie tlenek cynku jest stosowany jako pigment biały, środek przeciwgrzybiczny oraz jako filtr UV.
4. Produkcja kosmetyków: pracownicy w przemyśle kosmetycznym, gdzie tlenek cynku jest wykorzystywany w produktach takich jak kremy przeciwsłoneczne, maści i pudry ze względu na jego właściwości ochronne przed promieniowaniem UV oraz łagodzące.
5. Produkcja materiałów elektronicznych: pracownicy zajmujący się produkcją półprzewodników i innych komponentów elektronicznych, gdzie tlenek cynku może być używany ze względu na jego właściwości półprzewodnikowe.
6. Produkcja dodatków do żywności: tlenek cynku może być używany jako dodatek do żywności (E6), pracownicy w przemyśle spożywczym mogą mieć z nim kontakt przy produkcji suplementów diety i żywności.
7. Metalurgia i obróbka metali: pracownicy zajmujący się metalurgią cynku i obróbką metali, gdzie tlenek cynku może powstawać jako produkt uboczny procesów wytapiania i rafinacji cynku.
8. Spawanie i cięcie metali: spawacze i operatorzy cięcia metali, szczególnie przy pracy z materiałami ocynkowanymi, mogą być narażeni na wdychanie tlenku cynku w postaci dymów spawalniczych.

Tlenek żelaza [1309–37–1, 1345–25–1, 1309–38–2, 1317–61–9] występujący w różnych formach, takich jak hematyt (Fe2O3), magnetyt (Fe3O4), i wustyt (FeO), znajduje zastosowanie w wielu branżach i na różnorodnych stanowiskach pracy. Oto niektóre przykłady:

1. Przemysł wydobywczy i hutniczy: pracownicy hut żelaza i stali, gdzie tlenki żelaza są redukowane do metalicznego żelaza w piecach wysokich lub przez inne procesy metalurgiczne.
2. Produkcja farb i pigmentów: pracownicy zajmujący się produkcją farb, pigmentów i innych powłok, gdzie tlenki żelaza są wykorzystywane jako pigmenty ze względu na ich barwy, od żółtych i czerwonych do brązowych i czarnych.
3. Ceramika i materiały budowlane: pracownicy przemysłu ceramicznego i produkcji materiałów budowlanych, takich jak cegły, płytki ceramiczne i beton, gdzie tlenki żelaza są dodawane dla uzyskania określonych właściwości kolorystycznych i mechanicznych.
4. Przemysł chemiczny: pracownicy zaangażowani w produkcję różnych związków chemicznych, gdzie tlenki żelaza mogą być wykorzystywane jako katalizatory lub w procesach oczyszczania.
5. Oczyszczanie wody i ścieków: pracownicy zajmujący się oczyszczaniem wody i ścieków, gdzie tlenki żelaza mogą być stosowane do usuwania fosforu i innych zanieczyszczeń.
6. Produkcja papieru: pracownicy w przemyśle papierniczym, gdzie tlenki żelaza mogą być używane jako pigmenty w produkcji papieru dekoracyjnego i specjalnego.
7. Przemysł kosmetyczny: tlenki żelaza są również używane jako pigmenty w kosmetykach, takich jak cienie do powiek, pudry, pomadki, co oznacza, że pracownicy tych branż mogą mieć z nimi do czynienia.

Tritlenek glinu [1344-28-1], znany również jako tlenek glinu lub aluminium (Al2O3), jest szeroko stosowany w różnych przemysłach i procesach produkcyjnych. Stanowiska pracy, na których może występować ekspozycja na tritlenek glinu, obejmują:

1. Produkcja aluminium: pracownicy w zakładach elektrolizy, gdzie alumina jest używana jako surowiec do produkcji aluminium metodą elektrolityczną Halla-Héroulta.
2. Przemysł ceramiczny i materiałów ogniotrwałych: pracownicy produkujący ceramikę, materiały ogniotrwałe, porcelanę i inne wyroby ceramiczne, gdzie tlenek glinu jest używany ze względu na swoje właściwości, takie jak odporność na wysoką temperaturę i ścieranie.
3. Produkcja szkła i szkła optycznego: pracownicy zaangażowani w produkcję szkła, w tym szkła optycznego i szkła krzemionkowego, gdzie tlenek glinu może być dodawany do mieszanki szklanej w celu poprawy właściwości fizycznych i chemicznych szkła.
4. Przemysł chemiczny: pracownicy produkujący surowce chemiczne i katalizatory, gdzie tlenek glinu jest używany jako katalizator lub nośnik katalizatorów w różnych procesach chemicznych.
5. Produkcja środków ściernych: pracownicy zajmujący się produkcją papieru ściernego, tarcz szlifierskich i innych narzędzi ściernych, gdzie tlenek glinu jest cenionym materiałem ściernym ze względu na jego twardość.
6. Przemysł kosmetyczny: tritlenek glinu może być używany jako składnik w produktach kosmetycznych, np. w niektórych typach pudrów, ze względu na jego właściwości matujące i adsorpcyjne.

Wodorotlenek wapnia [471–34–1], znany również jako gaszone wapno lub hydrat wapniowy (Ca(OH)₂), jest szeroko wykorzystywany w różnych sektorach przemysłu. Stanowiska pracy, na których może występować ekspozycja na wodorotlenek wapnia, obejmują:

1. Budownictwo i konstrukcja: pracownicy zajmujący się przygotowywaniem i stosowaniem zapraw murarskich oraz tynków, w których wodorotlenek wapnia jest często używany jako składnik oraz osoby pracujące przy produkcji betonu komórkowego i innych materiałów budowlanych zawierających wodorotlenek wapnia.
2. Przemysł chemiczny: pracownicy w zakładach produkujących wodorotlenek wapnia oraz w przedsiębiorstwach, gdzie jest on używany jako surowiec do produkcji innych związków chemicznych.
3. Oczyszczanie wody i ścieków: pracownicy zakładów oczyszczania wody i oczyszczalni ścieków, gdzie wodorotlenek wapnia jest stosowany do regulacji pH, usuwania zanieczyszczeń oraz dezynfekcji.
4. Papier i celuloza: pracownicy przemysłu papierniczego, gdzie wodorotlenek wapnia jest używany w procesie wybielania celulozy.
5. Przemysł skórzany: pracownicy w garbarniach, gdzie wodorotlenek wapnia jest używany do odrabiania skór, procesu usuwania włosów i tłuszczu ze skór przed dalszą obróbką.
6. Rolnictwo: pracownicy rolni stosujący wodorotlenek wapnia jako środek poprawiający strukturę gleby oraz neutralizujący jej kwasowość.