Pomiar Chemiczny Mieszkań

Jakie są obowiązki inwestora po zakończeniu robót budowlanych?

Obiek­ty bu­dow­la­ne z po­miesz­cze­nia­mi prze­zna­czo­ny­mi na po­byt lu­dzi tj. miesz­kal­ne i uży­tecz­no­ści pu­blicz­nej – szko­ły, przed­szko­la, urzę­dy oraz bu­dyn­ki pro­duk­cyj­ne, bądź ma­ga­zy­no­wa­nia ar­ty­ku­łów spo­żyw­czych i far­ma­ceu­tycz­nych, nie mo­gą być wy­ko­na­ne z ma­te­ria­łów emi­tu­ją­cych związ­ki szko­dli­we czyn­ni­ki che­micz­ne dla zdro­wia lu­dzi. Je­śli stę­że­nie emi­to­wa­ne przez ma­te­ria­ły bu­do­wa­ne w tym ma­te­ria­ły wy­koń­cze­nio­we oraz wy­po­sa­że­nie prze­kra­cza do­pusz­czal­ne stę­że­nia użyt­ko­wa­nie bu­dyn­ku lub po­miesz­czeń, użyt­ko­wa­nie mo­że na­stą­pić do­pie­ro po upły­wie ter­mi­nu izo­la­cji oraz po stwier­dze­niu przez wła­ści­we­go pań­stwo­we­go in­spek­to­ra sa­ni­tar­ne­go osią­gnię­cia sta­nu za­nie­czysz­cze­nia po­wie­trza, zgod­ne­go z prze­pi­sa­mi w spra­wie do­pusz­czal­nych stę­żeń i na­tę­żeń czyn­ni­ków szko­dli­wych dla zdro­wia wy­dzie­la­nych przez ma­te­ria­ły bu­dow­la­ne, urzą­dze­nia i ele­men­ty wy­po­sa­że­nia.

In­we­stor po wy­ko­na­niu ro­bót bu­dow­la­nych po­le­ga­ją­cych na bu­do­wie, rozbu­do­wie lub mo­der­ni­za­cji bu­dyn­ków (miesz­kal­nych, szpi­ta­li, szkół, przed­szko­li i in­nych obiek­tów uży­tecz­no­ści pu­blicz­nej) ma obo­wią­zek wy­ko­nać ba­da­nie stę­żeń czyn­ni­ków szko­dli­wych dla zdro­wia, wy­dzie­la­nych przez ma­te­ria­ły bu­dow­la­ne, urzą­dze­nia i ele­men­ty wy­po­sa­że­nia w po­miesz­cze­niach prze­zna­czo­nych na po­byt lu­dzi. Wy­móg ten wy­ni­ka z art. 11 ust. 1 Usta­wy z dnia 7 lip­ca 1994 r. Pra­wo bu­dow­la­ne oraz za­rzą­dze­nia Za­rzą­dze­nie Mi­ni­stra Zdro­wia i Opie­ki Spo­łecz­nej z dnia 12 mar­ca 1996 r. w spra­wie do­pusz­czal­nych stę­żeń i na­tę­żeń czyn­ni­ków szko­dli­wych dla zdro­wia, wy­dzie­la­nych przez ma­te­ria­ły bu­dow­la­ne, urzą­dze­nia i ele­men­ty wy­po­sa­że­nia w po­miesz­cze­niach prze­zna­czo­nych na po­byt lu­dzi.

Jak dzie­li się obiek­ty prze­zna­czo­ne na po­byt lu­dzi ?

Zgod­nie z za­rzą­dze­niem MZi­OS z dnia 12 mar­ca 1996 r., po­miesz­cze­nia prze­zna­czo­ne na po­byt lu­dzi dzie­lą się na:

• po­miesz­cze­nia miesz­kal­ne, po­miesz­cze­nia prze­zna­czo­ne na sta­ły po­byt cho­rych w bu­dyn­kach służ­by zdro­wia oraz prze­zna­czo­ne na sta­ły po­byt dzie­ci i mło­dzie­ży w bu­dyn­kach oświa­ty, a tak­że po­miesz­cze­nia prze­zna­czo­ne do prze­cho­wy­wa­nia pro­duk­tów żyw­no­ścio­wych – zwa­ne da­lej „po­miesz­cze­nia­mi ka­te­go­rii A”,
• po­miesz­cze­nia prze­zna­czo­ne na po­byt lu­dzi w bu­dyn­kach uży­tecz­no­ści pu­blicz­nej in­ne niż za­li­czo­ne do po­miesz­czeń ka­te­go­rii A oraz po­miesz­cze­nia po­moc­ni­cze w miesz­ka­niach – zwa­ne da­lej „po­miesz­cze­nia­mi ka­te­go­rii B”.

Ja­­ki jest wpływ sub­­sta­n­cji che­­mi­cz­nych na na­­sze zdro­­wie?

Czło­wiek spę­dza od 70 do 90 % ży­cia we­wnątrz po­miesz­czeń za­mknię­tych. Dla­te­go na­wet ma­ła daw­ka czyn­ni­ków tok­sycz­nych jest znacz­nie więk­sza niż w sku­tek wy­ko­ny­wa­nia pra­cy za­wo­do­wej. Na­­ra­­że­­nie na sub­­sta­n­cje lub pre­­pa­­ra­­ty che­­mi­cz­ne mo­­że po­­wo­­do­­wać mię­­dzy in­­ny­­mi:

• no­­wo­­two­­ry,
• uszko­­dze­­nia ge­­ne­­ty­cz­ne i za­­bu­­rze­­nia roz­­ro­d­czo­­­ści,
• uszko­­dze­­nia mó­­zgu i ukła­­du ne­r­wo­­we­­go,
• uszko­­dze­­nia dróg od­de­­cho­­wych,
• uszko­­dze­­nia skó­­ry.

Je­d­na sub­­sta­n­cja mo­­że stwa­­rzać ki­l­ka ro­­dza­­jów za­­gro­­żeń je­d­no­­cze­­śnie. Dla­­te­­go dzia­­ła­­nia za­­po­­bie­­ga­w­cze pod­ję­­te w od­nie­­sie­­niu do je­d­nej sub­­sta­n­cji mo­­gą przy­­czy­­nić się do wy­­e­li­­mi­­no­­wa­­nia ki­l­ku ro­­dza­­jów za­­gro­­żeń.

Ja­kie czyn­ni­ki che­micz­ne po­bie­ra­my w po­miesz­cze­niach prze­zna­czo­nych na po­byt lu­dzi?

Czyn­ni­ki che­micz­ne: 1,2-di­chlo­ro­etan; ben­zen; ben­zy­na do la­kie­rów; ben­zy­na eks­trak­cyj­na; bu­ta­n-1-ol (N-bu­ta­nol, bu­ta­nol); bu­ta­n-2-on; chlo­ro­form; cy­klo­hek­sa­non; di­chlo­ro­me­tan; eta­nol; eter die­ty­lo­wy; etyloben­zen; for­mal­de­hyd; gli­kol ety­le­no­wy; hek­san; hek­sanu izo­me­ry acy­klicz­ne na­sy­co­ne; izo­pen­tan; ksy­len – mie­sza­ni­na izo­me­rów 1,2-, 1,3, 1,4-; naf­ta; octan ety­lu; octan n-bu­ty­lu; octan wi­ny­lu; pro­pa­n-2-ol; propyloben­zen; sty­ren; ter­pen­ty­na; te­tra­chlo­ro­eten; te­tra­hy­dro­fu­ran; to­lu­en; trimetyloben­zen mie­sza­ni­na izo­me­rów (1,2,3-; 1,2,4-; 1,3,5-).

Ja­­kich przy­­rzą­­dów po­­mia­­ro­­wych uży­­wa­­my?

Po­­bie­­ra­­nie pró­­bek do oce­­ny na­­ra­­że­­nia za­­wo­­do­­we­­go na sub­­sta­n­cje che­­mi­cz­ne or­ga­­ni­cz­ne, wy­­ko­­nu­­je­­my na pod­sta­­wie Ce­­r­ty­­­fi­­­ka­­tu Akre­­­dy­­­ta­­­cji wy­­­da­­­ne­­go przez Po­­l­skie Ce­­n­trum Akre­­­dy­­­ta­­­cji o nr AB 1695 i re­­a­li­­zu­­je­­my zgo­d­nie z in­struk­cją ba­daw­czą KT 11.1. wy­da­nie z dnia 1.03.2021 r.

Do po­­bie­­ra­­nia pró­­bek po­­wie­­trza, uży­­wa­­my pre­­cy­­zy­j­nych aspi­­ra­­to­­rów oso­­bi­­stych z pró­b­ni­­ka­­mi sor­b­cy­j­ny­­mi oraz ka­­li­­bra­­to­­ra prze­­pły­­wu, za po­­mo­­cą któ­­re­­go spra­w­dza­­my aspi­­ra­­to­­ry przed roz­­po­­czę­­ciem i po za­­ko­ń­cze­­niu ka­ż­de­­go ba­­da­­nia. Spra­w­dze­­nie ta­­kie da­­je pe­w­ność, że wy­­nik po­­bo­­ru jest pra­­wi­­dło­­wy i nie ma ko­­nie­cz­no­­­ści je­­go po­­w­ta­­rza­­nia.

Ja­kie wy­ma­ga­nia trze­ba speł­nić przed wy­ko­na­niem ba­dań?

W ce­lu wła­ści­we­go wy­ty­po­wa­nia czyn­ni­ków che­micz­nych do ba­da­nia, na­le­ży prze­ka­zać in­for­ma­cje do La­bo­ra­to­rium o uży­wa­nych ma­te­ria­łach bu­dow­la­nych, wy­koń­cze­nio­wych oraz wy­po­sa­że­niu po­miesz­czeń prze­zna­czo­nych do ba­da­nia oraz prze­ka­zać kar­ty cha­rak­te­ry­sty­ki sub­stan­cji lub ate­sty hi­gie­nicz­ne ma­te­ria­łów bu­dow­la­nych.

Przed wy­ko­na­niem ba­da­nia, na­le­ży do­ko­nać in­ten­syw­ne­go wie­trze­nia po­miesz­czeń w spo­sób uzgod­nio­ny z La­bo­ra­to­rium. W dzień po­prze­dza­ją­cy oraz w dniach po­mia­ro­wych nie mo­gą być wy­ko­ny­wa­ne żad­ne pra­ce bu­dow­la­no­-wy­koń­cze­nio­we za­rów­no we­wnątrz jak i na ze­wnątrz obiek­tu, a drzwi i okna w ba­da­nych po­miesz­cze­niach mu­szą być za­mknię­te, bez do­stę­pu osób z wy­jąt­kiem pra­cow­ni­ków La­bo­ra­to­rium.

Ja­­kie sub­­sta­n­cje che­­mi­cz­ne or­ga­­ni­cz­ne mo­gą być obec­ne w po­miesz­cze­niach miesz­kal­nych i uży­tecz­no­ści pu­blicz­nej?

1,2-di­chlo­ro­etan – sta­no­wi pro­dukt po­śred­ni w pro­duk­cji chlor­ku wi­ny­lu uży­wa­ne­go w za­kła­dach two­rzyw sztucz­nych, jest roz­pusz­czal­ni­kiem m.in. ży­wic, as­fal­tu, kau­czu­ku, do eks­trak­cji tłusz­czów, ole­jów.  Obja­wa­mi za­tru­cia są: bó­le i za­wro­ty gło­wy, ogól­ne osła­bie­nie, nud­no­ści, wy­mio­ty kr­wią i żół­cią, roz­sze­rzo­ne źre­ni­ce, ostry ból w pod­brzu­szu i uczu­cie dusz­no­ści w klat­ce pier­sio­wej. Przy­ję­cie du­żych da­we­k/stę­żeń 1,2-di­chlo­ro­eta­nu po­wo­du­je roz­wój na­si­lo­nych ob­ja­wów tok­sycz­no­ści ostrej, koń­czą­cej się czę­sto śmier­cią z po­wo­du aryt­mii ser­ca.

Ben­zen – wy­stę­pu­je z otwar­ty  ogniu, dy­mie ty­to­nio­wym, ga­zach spa­li­no­wych po­jaz­dów, ben­zy­nie, sta­cjach ben­zy­no­wych i (pod­ziem­nych) ga­ra­żach. Dłu­go­tr­wa­łe od­dzia­ły­wa­nie ben­ze­nu po­wo­du­je uszko­dze­nie ukła­du kr­wio­twór­cze­go szpi­ku kost­ne­go: ska­zę kr­wo­tocz­ną, zmniej­sze­nie licz­by bia­łych kr­wi­nek (leu­ko­pe­nię) oraz nie­do­krwi­stość. Mo­gą wy­stę­po­wać kr­wa­wie­nia z dzią­seł i z no­sa, si­nie­nie skó­ry, dłu­go­trwa­łe kr­wa­wie­nia po ska­le­cze­niach.

Ben­zy­na do la­kie­rów – sub­stan­cja ła­two pal­na, tok­sycz­na, ra­ko­twór­cza ciecz uży­wa­na ja­ko skład­nik farb roz­pusz­czal­ni­ko­wych. Obja­wy za­tru­cia: sub­stan­cja tok­sycz­na, draż­nią­ca i dzia­ła­ją­ca nar­ko­tycz­nie. Dro­gi wch­ła­nia­nia: układ od­de­cho­wy, skó­ra, prze­wód po­kar­mo­wy. Obja­wy za­tru­cia ostre­go: w po­sta­ci par mo­że wy­wo­łać łza­wie­nie oczu, za­czer­wie­nie­nie spo­jó­wek, ból gar­dła, ka­szel. 

Ben­zy­na eks­trak­cyj­na – sub­stan­cja ła­two pal­na, tok­sycz­na, ra­ko­twór­cza ciecz uży­wa­na ja­ko skład­nik farb roz­pusz­czal­ni­ko­wych. Obja­wy za­tru­cia ostre­go: w po­sta­ci par mo­że wy­wo­łać łza­wie­nie oczu, za­czer­wie­nie­nie spo­jó­wek, ból gar­dła, ka­szel. W du­żym stę­że­niu mo­że wy­wo­łać ból i za­wro­ty gło­wy, mdło­ści, wy­mio­ty, splą­ta­nie, po­bu­dze­nie lub sen­ność. W na­stęp­stwie ostre­go za­tru­cia mo­że wy­stą­pić za­pa­le­nie płuc. 

Bu­ta­n-1-ol (N-bu­ta­nol, bu­ta­nol) – uży­wa­ny ja­ko roz­pusz­czal­nik do farb, skład­nik la­kie­rów, ole­jów hy­drau­licz­nych oraz pły­nów ha­mul­co­wych. Bu­ta­n-1-ol jest ła­two pal­ny, dzia­ła draż­nią­co na dro­gi od­de­cho­we i skó­rę, a je­go pa­ry mo­gą wy­wo­ły­wać uczu­cie sen­no­ści i za­wro­ty gło­wy.

Bu­ta­n-2-on – wy­ko­rzy­sty­wa­ny głów­nie ja­ko roz­pusz­czal­nik do róż­nych po­włok po­wierzch­nio­wych, np. wi­ny­lo­wych, ni­tro­ce­lu­lo­zo­wych czy akry­lo­wych. Zna­lazł rów­nież za­sto­so­wa­nie przy od­pa­ra­fi­no­wa­niu ole­jów sma­ro­wych oraz przy pro­duk­cji: bez­barw­nych syn­te­tycz­nych ży­wic, sztucz­nej skó­ry, gu­my, la­kie­rów, kle­jów i fo­lii alu­mi­nio­wej. Po­nad­to jest wy­ko­rzy­sty­wa­ny w prze­my­śle far­ma­ceu­tycz­nym i ko­sme­tycz­nym. W na­tu­rze bu­ta­n-2-on wy­stę­pu­je w owo­cach i wa­rzy­wach. Głów­nym skut­kiem dzia­ła­nia bu­ta­n-2-onu u lu­dzi po na­ra­że­niu dro­gą in­ha­la­cyj­ną jest dzia­ła­nie draż­nią­ce na skó­rę, bło­ny ślu­zo­we oczu, no­sa oraz gar­dła. Pod­czas prze­wle­kłe­go na­ra­że­nia na bu­ta­n-2-on o du­żym stę­że­niu mo­gą wy­stą­pić ob­ja­wy de­pre­syj­ne ze stro­ny ośrod­ko­we­go ukła­du ner­wo­we­go, na­to­miast prze­dłu­żo­ny kon­takt ze skó­rą mo­że do­pro­wa­dzić do sta­nu za­pal­ne­go, ob­ja­wia­ją­ce­go się za­czer­wie­nie­niem, wy­su­sze­niem oraz pę­ka­niem skó­ry.

Cy­klo­hek­sa­non – sto­so­wa­ny ja­ko roz­pusz­czal­nik dla in­sek­ty­cy­dów, farb do drew­na, zmy­wa­czy farb i la­kie­rów, wy­wa­bia­czy plam oraz na­tu­ral­nych i syn­te­tycz­nych ży­wic i la­kie­rów, ja­ko do­da­tek do de­ter­gen­tów, od­tłusz­cza­czy me­ta­li. Cy­klo­hek­sa­non jest po­nad­to wy­ko­rzy­sty­wa­ny ja­ko mo­no­mer w pro­duk­cji ży­wic cy­klo­hek­sa­no­no­wych, PVC i je­go ko­po­li­me­rów oraz po­li­me­rów es­tru me­ta­kry­lo­we­go. Oko­ło 95% je­go pro­duk­cji wy­ko­rzy­stu­je się do wy­twa­rza­nia ny­lo­nu. Cy­klo­hek­sa­non do­brze wch­ła­nia się przez skó­rę, dro­gi od­de­cho­we i z prze­wo­du po­kar­mo­we­go. Na­ra­że­nie ostre cha­rak­te­ry­zu­je się draż­nią­cym dzia­ła­niem na oczy, nos i gar­dło.

Di­chlo­ro­me­tan – sto­so­wa­ny jest ja­ko roz­pusz­czal­nik, śro­dek spie­nia­ją­cy w pro­duk­cji two­rzyw po­li­ure­ta­no­wych, skład­nik zmy­wa­czy do farb i la­kie­rów, śro­dek od­tłusz­cza­ją­cy, pro­pe­lent w opa­ko­wa­niach ae­ro­zo­lo­wych in­sek­ty­cy­dów, la­kie­rów do wło­sów, środ­ków my­ją­cych i farb oraz w pro­duk­cji włó­kien sztucz­nych. Głów­ny­mi skut­ka­mi dzia­ła­nia di­chlo­ro­me­ta­nu na czło­wie­ka są za­bu­rze­nia czyn­no­ści ośrod­ko­we­go ukła­du ner­wo­we­go i podwyż­sze­nie po­zio­mu kar­bok­sy­he­mo­glo­bi­ny we kr­wi. W przy­pad­kach ostrych za­truć do głów­nych ob­ja­wów na­le­żą: bó­le i za­wro­ty gło­wy, sen­ność, otę­pie­nie, dresz­cze, nud­no­ści, wy­mio­ty, bie­gun­ka, uczu­cie drę­twie­nia i mro­wie­nia w koń­czy­nach, a na­wet utra­ta przy­tom­no­ści.

Eta­nol – al­ko­hol ety­lo­wy, sto­so­wa­ny w prze­my­śle spo­żyw­czym oraz sze­ro­ko sto­so­wa­ny ja­ko roz­pusz­czal­nik w prze­my­śle che­micz­nym.

Eter die­ty­lo­wy – wy­ko­rzy­sty­wa­ny ja­ko czyn­nik eks­tra­hu­ją­cy oraz ja­ko ka­ta­li­za­tor i sta­bi­li­za­tor w pro­ce­sie po­li­me­ry­za­cji, a w prze­my­śle spo­żyw­czym słu­ży ja­ko śro­dek do za­mra­ża­nia mię­sa i ryb na dro­dze bez­po­śred­niej. Sto­so­wa­ny jest rów­nież ja­ko czyn­nik chłod­ni­czy i śro­dek dys­per­gu­ją­cy. Eter di­me­ty­lo­wy ja­ko zwią­zek bar­dzo lot­ny zna­lazł za­sto­so­wa­nie w pre­pa­ra­tach lecz­ni­czych, szcze­gól­nie prze­ciw­ast­ma­tycz­nych, w po­sta­ci ae­ro­zo­li (spraye) do ust, no­sa i gar­dła. W pre­pa­ra­tach tych peł­ni ro­lę czyn­ni­ka roz­pra­sza­ją­ce­go i wy­rzu­ca­ją­ce­go za­war­tość pre­pa­ra­tu na ze­wnątrz (pro­pe­lant). Eter di­me­ty­lo­wy jest skraj­nie ła­two­pal­ny, pa­ry two­rzą z po­wie­trzem mie­sza­ni­ny wy­bu­cho­we. Eter di­me­ty­lo­wy ła­two ule­ga wch­ła­nia­niu przez skó­rę i w dro­gach od­de­cho­wych. Zwią­zek ma ła­god­ne dzia­ła­nie nar­ko­tycz­ne.

Ety­lo­ben­zen – w mie­sza­ni­nie z ksy­le­nem ety­lo­ben­zen jest po­wszech­nie sto­so­wa­ny ja­ko skład­nik roz­pusz­czal­ni­ków do farb i la­kie­rów (sto­so­wa­ny do od­tłusz­cza­nia, usu­wa­nia far­by, za­bez­pie­cze­nia przed rdzą i la­kie­ro­wa­nia), a dzię­ki swo­im wła­ści­wo­ściom prze­ciw­stu­ko­wym jest rów­nież skład­nikiem pa­liw. Sto­so­wa­ny jest tak­że za­miast ben­ze­nu w roz­cień­czal­ni­kach farb dru­kar­skich i ja­ko roz­pusz­czal­nik w prze­my­śle gu­mo­wym i che­micz­nym, a tak­że ja­ko śro­dek owa­do­bój­czy. Ety­lo­ben­zen w po­sta­ci par po­wo­du­je: łza­wie­nie oczu i za­czer­wie­nie­nie spo­jó­wek, na­stęp­nie ka­szel, ból gar­dła, uczu­cie ści­ska­nia w klat­ce pier­sio­wej, ból i za­wro­ty gło­wy.

For­mal­de­hyd – jest bez­barw­nym ga­zem o spe­cy­ficz­nym, ostrym, draż­nią­cym za­pa­chu. Zwią­zek jest sto­so­wa­ny tak­że w pro­duk­cji: płyt me­blo­wych, kle­jów, barw­ni­ków, farb i la­kie­rów. By­wa sto­so­wa­ny po­nad­to w: prze­my­śle pa­pier­ni­czym, fo­to­gra­ficz­nym, gar­bar­skim, gu­mo­wym, ra­fi­ne­ryj­nym, od­lew­ni­czym i bu­dow­nic­twie. W me­dy­cy­nie i bio­lo­gii for­mal­de­hyd jest sto­so­wa­ny w po­sta­ci for­ma­li­ny lub pa­ra for­mal­de­hydu w ce­lach de­zyn­fek­cyj­nych oraz ja­ko śro­dek kon­ser­wu­ją­cy i utrwa­la­ją­cy prepa­raty me­dycz­ne i bio­lo­gicz­ne. For­mal­de­hyd wy­wo­łu­je ob­ja­wy dzia­ła­nia draż­nią­ce­go na spo­jów­ki oczu i bło­ny ślu­zo­we dróg od­de­cho­wych, a tak­że za­bu­rze­nia czyn­no­ści płuc oskrze­li. For­mal­de­hyd zo­stał skla­sy­fi­ko­wa­ny ja­ko sub­stan­cja tok­sycz­na i żrą­ca oraz ra­ko­twór­cza.

Gli­kol ety­le­no­wy – sto­so­wa­ny  jest w pły­nach nie­za­ma­rza­ją­cych do chłod­nic sil­ni­ków w in­sta­la­cjach chłod­niczych ja­ko czyn­nik po­śred­ni, wy­ko­rzy­stu­je się go do pro­duk­cji ży­wic po­lie­stro­wych, al­ki­do­wych (al­ki­da­li) włó­kien syn­te­tycz­nych, a tak­że roz­pusz­czal­ni­ków, pla­sty­fi­ka­to­rów. W prze­bie­gu za­tru­cia do­cho­dzi do roz­wo­ju kwa­si­cy me­ta­bo­licz­nej, a tak­że uszko­dze­nia ne­rek, wą­tro­by i mó­zgu.

Hek­sa­nu izo­me­ry acy­klicz­ne na­sy­co­ne – są wy­ko­rzy­sty­wa­ne ja­ko roz­pusz­czal­ni­ki ole­jów ro­ślin­nych, gum, kau­czu­ku i farb. Na­ra­że­nie na izo­me­ry hek­sa­nu wy­stę­pu­je w trak­cie ich pro­duk­cji (w prze­my­śle ra­fi­ne­ryj­nym i pe­tro­che­micz­nym), w cza­sie wy­ko­rzy­sty­wa­nia w syn­te­zie or­ga­nicz­nej (prze­mysł che­micz­ny) oraz sto­so­wa­nia ja­ko roz­pusz­czal­ni­ki m.in. kle­jów (prze­mysł obuw­ni­czy) i pa­li­wa płyn­ne (skład­ni­ki lek­kich ben­zyn). Efek­ty za­tru­cia hek­sa­nem nie są dłu­go­trwa­łe i zwy­kle za­ni­ka­ją stop­nio­wo. Pa­ry dzia­ła­ją draż­nią­co na bło­ny ślu­zo­we, a pa­ry o du­żym stę­że­niu po­wo­du­ją: łza­wie­nie oczu oraz prze­krwie­nie spo­jó­wek i gór­nych dróg od­de­cho­wych.

Ksy­len – mie­sza­ni­na izo­me­rów 1,2-, 1,3, 1,4-; – obej­mu­je wszyst­kie izo­me­ry ksy­le­nu: or­to-, me­ta- i pa­ra-. Sto­so­wa­ny jest on też ja­ko roz­pusz­czal­nik farb, la­kie­rów, kle­jów, po­włok, ży­wic al­ki­lo­wych, środ­ków ochro­ny ro­ślin (za­war­tość w pre­pa­ra­tach 0,5 ÷ 99%), w syn­te­zie or­ga­nicz­nej oraz ja­ko śro­dek czysz­czą­cy i od­tłusz­cza­ją­cy. U lu­dzi na­ra­ża­nych na ksy­len o du­żym stę­że­niu wy­stę­pu­ją głów­nie ob­ja­wy dzia­ła­nia na ośrod­ko­wy układ ner­wo­wy (za­bu­rze­nia rów­no­wa­gi, wy­dłu­że­nie cza­su re­ak­cji pro­stej i zmniej­sze­nie spraw­no­ści ma­nu­al­nych) oraz ob­ja­wy dzia­ła­nia draż­nią­ce­go na bło­ny ślu­zo­we oczu i dróg od­de­cho­wych.

Oc­tan ety­lu – jest sto­so­wa­ny w prze­my­śle per­fu­me­ryj­nym ja­ko śro­dek za­pa­cho­wy oraz roz­pusz­czal­nik farb, kle­jów, ni­tro­ce­lu­lo­zy, two­rzyw sztucz­nych, ży­wic wi­ny­lo­wych, ży­wic es­tro­wych, her­bi­cy­dów, ole­jów, tłusz­czów, la­kie­rów, w syn­te­zie or­ga­nicz­nej i ja­ko do­da­tek aro­ma­ty­zu­ją­cy do żyw­no­ści. Oc­tan ety­lu moż­na za­li­czyć do sub­stan­cji o ma­łej tok­sycz­no­ści, nie­za­leż­nie od dro­gi po­da­nia.

Oc­tan n-bu­ty­lu – ze wzglę­du na swo­je wła­ści­wo­ści fi­zy­ko­che­micz­ne są po­wszech­nie sto­so­wa­ne ja­ko roz­pusz­czal­ni­ki or­ga­nicz­ne oraz skład­ni­ki mie­sza­nek roz­pusz­czal­ni­ko­wych w róż­nych ga­łę­ziach prze­my­słu.

Oc­tan wi­ny­lu – pół­pro­dukt do pro­duk­cji po­lioc­ta­nu wi­ny­lu, pro­duk­cja two­rzyw sztucz­nych i farb, sze­ro­kie za­sto­so­wa­nie w syn­te­zach or­ga­nicz­nych, skład­nik la­kie­rów, kle­jów i ko­po­li­me­rów po­wszech­ne­go sto­so­wa­nia tech­nicz­ne­go. Dzia­ła­nie tok­sycz­ne i in­ne szko­dli­we dzia­ła­nie bio­lo­gicz­ne na ustrój czło­wie­ka: sub­stan­cja draż­nią­ca, mo­że za­bu­rzać funk­cje ośrod­ko­we­go ukła­du ner­wo­we­go. Oc­tan wi­ny­lu po­dej­rze­wa się o dzia­ła­nie ra­ko­twór­cze u czło­wie­ka.

Pro­pa­n-2-ol – sto­so­wa­ny ja­ko: roz­pusz­czal­nik, śro­dek od­wad­nia­ją­cy, śro­dek czysz­czą­cy i de­zyn­fe­ku­ją­cy. Pro­pa­n-2-ol dzia­ła draż­nią­co oraz nar­ko­tycz­nie. Mo­że wy­wo­ły­wać uczu­cie sen­no­ści lub za­wro­ty gło­wy.

Sty­ren – sto­su­je się tak­że ja­ko roz­pusz­czal­nik i pół­pro­dukt che­micz­ny, jest związ­kiem wyj­ścio­wym do pro­duk­cji po­li­sty­re­nu (sty­ro­pia­nu oraz wie­lu two­rzyw sztucz­nych np. sztucz­na bi­żu­te­ria, szczo­te­czek do zę­bów, pu­de­łek do płyt kom­pak­to­wych, ele­men­tów za­ba­wek). Ostre dzia­ła­nie sty­re­nu u lu­dzi ob­ja­wia się: po­draż­nie­niem oczu, błon ślu­zo­wych no­sa i gar­dła, nud­no­ścia­mi, uczu­ciem dys­kom­for­tu oraz za­bu­rze­nia­mi ko­or­dy­na­cji ru­cho­wej i rów­no­wa­gi cia­ła.

Ter­pen­ty­na – roz­pusz­czal­nik do farb, ży­wic, wo­sków, środ­ków po­le­ru­ją­cych i czysz­czą­cych, a tak­że w prze­my­śle per­fu­me­ryj­nym i w prak­ty­ce we­te­ry­na­ryj­nej ja­ko śro­dek wy­krztu­śny oraz  an­ty­sep­tycz­ny. Ter­pen­ty­na wy­stę­pu­je ja­ko pro­dukt ubocz­ny w pro­duk­cji pa­pie­ru i ma­sy ce­lu­lo­zo­wej  (ter­pen­ty­na siar­cza­no­wa). Pa­ry ter­pen­ty­ny wy­dzie­la­ją się z py­łem drew­na pod­czas je­go pi­ło­wa­nia i obrób­ki. Pa­ry ter­pen­ty­ny wy­ka­zu­ją dzia­ła­nie draż­nią­ce na skó­rę, bło­ny ślu­zo­we i oczy, a tak­że mo­gą po­wo­do­wać zmia­ny w pa­ra­me­trach spi­ro­me­trycz­nych funk­cji płuc. Skut­kiem na­ra­że­nia na ter­pen­ty­nę jest za­rów­no aler­gicz­ne, jak i niealer­gicz­ne kon­tak­to­we za­pa­le­nie skó­ry.

Te­tra­chlo­ro­eten – roz­pusz­czal­nik chlo­ro­wa­ny w pral­niach che­micz­nych, w prze­my­śle: me­ta­lo­wym, ma­szy­no­wym i lot­ni­czym, a tak­że ja­ko zmy­wacz farb i la­kie­rów. Te­tra­chlo­ro­eten ma dzia­ła­nie ra­ko­twór­cze na lu­dzi  (rak wą­tro­bo­wo­ko­mór­ko­wy, gru­czo­lak wą­tro­bo­wo­ko­mór­ko­wy oraz bia­łacz­ka lim­fa­tycz­na).

Te­tra­hy­dro­fu­ran – sto­so­wa­ny ja­ko roz­pusz­czal­nik ole­jów, tłusz­czów, na­tu­ral­nych i syn­te­tycz­nych ży­wic oraz po­li­me­rów, głów­nie po­li­chlor­ku wi­ny­lu. Uży­wa­ny jest w pro­duk­cji la­kie­rów, kle­jów, atra­men­tów, farb, w syn­te­zach pa­liw, wi­ta­min, hor­mo­nów, far­ma­ceu­ty­ków, syn­te­tycz­nych per­fum, in­sek­ty­cy­dów i ka­set ma­gne­tycz­nych. Wy­so­ce ła­two­pal­na ciecz i pa­ry. Po­dej­rze­wa się, że po­wo­du­je ra­ka. Dzia­ła draż­nią­co na oczy. Mo­że po­wo­do­wać po­draż­nie­nie dróg od­de­cho­wych.

To­lu­en – su­ro­wiec w pro­ce­sie pro­duk­cji gu­my, ży­wic, de­ter­gen­tów, barw­ni­ków, le­ków, tri­ni­tro­to­lu­enu, kwa­su ben­zo­eso­we­go i dii­zo­cy­ania­nu to­lu­enu. To­lu­en jest skład­ni­kiem wie­lu ta­kich pro­duk­tów ryn­ko­wych, jak: far­by, sze­lak, in­hi­bi­to­ry ko­ro­zji, roz­cień­czal­ni­ki oraz środ­ki czysz­czą­ce i sa­ni­tar­ne za­wie­ra­ją­ce roz­pusz­czal­ni­ki or­ga­nicz­ne. far­by i la­kie­ry, środ­ki do kon­ser­wa­cji drew­na, kle­je, far­by dru­kar­skie, pro­duk­ty po­li­gra­ficz­ne, roz­pusz­czal­ni­ki, sta­cje ben­zy­no­we, ben­zy­na, ga­zy spa­li­no­we po­jaz­dów, ga­ra­że. Na­ra­że­nie na to­lu­en po­wo­du­je po­draż­nie­nie ukła­du od­de­cho­we­go, oczu i ból gło­wy.